ابراهیم بن محمد آرتیمانی اصفهانیابراهیم بن محمد آرتیمانی اصفهانی، از شعرای قرن یازده هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا ابراهیم متخلّص به «ادهم» فرزند میرزا رضی‌الدّین محمّد آرتیمانی شاعر ادیب، در سال ۱۰۲۰ق در اصفهان متولّد شد، و نزد علماء و فضلای این شهر به خصوص میرداماد تحصیل کرد، سپس به هند رفت. [۱]
معانی، احمد گلچین، کاروان هند، ج۱، ص۳۳.
در آن جا مدّتی مقرّب درگاه تقرّب‌خان از صاحب منصبان پادشاه هند بود؛ امّا به واسطه رفتار ناپسند به حبس افتاد [۲]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۵۰۹.
به سال ۱۰۶۰ق در سنّ چهل سالگی وفات یافت. از آثار او ساقی نامه است. این بیت از او است:"ای که آرام دل خود به جهان می‌خواهی•••بعد درویش اگر هیچ نباشی شاهی". [۳]
حسینی سنبهلی، میرحسین‌دوست، تذکره حسینی، ص۳۱.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۳۵. [[رده:شاعران سده یازدهم (قمری)] |